GÖLGE YALNIZLIK

Yok olmalýydým belki de
Mümkün olmayan sözcükler gibi,
Daha çok sus malýydým þimdi,
Konuþmak için erken gibi

Yaþamak mý?
Hani þu masallardaki gibi,
Ýmkansýz belki,
Ýçinde imkan gizli bir imkansýzlýk þimdi.

Bir insan dalar mý hep,
Kollar mý uzaklarý gözleriyle,
Öyle bir bakýyordu ki,
Gözleriyle deliyordu yalnýzlýðýmý.

Ya her þey ya da hiçbir þey,
Ýçinde saklý bir hazine belki,
Anahtarý kayýp bir sandýk þimdilerde,
Ya da varla yok arasý bir gölge.

Öyle karmaþýk ki cümleler þimdi
Beynim öyle çok konuþuyor ki durmaksýzýn
Kanamakta olan bir yarayý hatýrlatýyor yine bana
Susmakta çözüm deðil artýk kalp bu da.

Saatlerdir dalýyor gözlerim,
Anlýyorum ben özlüyorum
Kimi, neyi ya da zamaný deðil,
Ben eski benliðimi özlüyorum.




Sosyal Medyada Paylaşın: