NE SEN SOR AZİZİM...

Aldatýlmýþlýðýn piri idi renkler ve hüzün bataðý.
Bir nazirede dillenen öbek öbek
Serzeniþ yüklü coðrafya
Elemin hüviyetine yenik düþen
Renk bozgununa uðramýþ satýrlar.
Sezilerin de iktidarý ve künefe tadýnda rüzgâr.

Ah, ellerim, sefil bedenim
Baþým göðe erdi bir þafak vakti
Gücü tükenen güz gibiydi kayýp ritüelim
Aþka biat bir iklim
Andýkça dünü
Baðý çözülen dizlerim.

Yetim bir nida
Soluklandýðým gecenin nazarýnda
Bataryasý tükenen ömürle hemhal
Gaipten gelen bir mutlakýyet belki de
Deþifre ettiðim her saniyede saklý hurafeler
Bir yetim diyez belki yetim bir coþku
Hýrpalanan hangi maðduriyet mi?

Yerle yeksan olmuþ ömrün kayýp tapusu.
Þimdi hezeyanlar yüklenip de
Ömrün batýlýnda bir hakkaniyet
Adeta uzun mesafe koþusu
Gidip geldiðim aslýnda iki dudaðýn arasý
Allanan pullanan söylemler
Þiir tadýnda hazin mazi
Kurak bir günden sýzan ne çok mavi…

Göðün iç çekiþinde saklý o pervasýzlýk
Nükseden nöbet
Belki de gönüllü bir nefer
Daralan geçitlerde
Geniþ mezhepli ön görüler
Lakin bendim makûs düþlerin ön sözü
Söylenmedik hangi duygu mu?
Ne fark eder ki?

Bir nifakýn kuruttuðu o coþku
Belki de hurafelerde takýlý aklýn kancasý
Sezilerin ritmi ile kendinden geçen
Gecenin de kayýp dinginliði
Ne de olsa günü ve ömrü böldük hece hece.

Geceyi karalar b/asýp da þehir
Aldý mý pençesine
Ne sen sor azizim
Ne de benden bekle tek bir tebessüm:
Otaðý kurduðum düþler bahçesinde
Bakalým yarýna sað çýkar mý bu coþku?

Sosyal Medyada Paylaşın: