Kimliksizim

Sabrýmýn taþý çatladý
Sýrrým yoktu!
Gizeminden sýrlandým
Derdinin yükü aðýr geldi
Dert yükü , sýr küpü oldum.
Ruhum göçebe hayli vakittir
Her haline ram oldum
Mahpuslarla çevrili ömrüm
Prangalý günlerim
Kör kuyularda bir köleyim
Azâdýna muhtacým, bekliyorum
Bilmez misin?
Ziyana yüz tutmuþ anýlarýn
Celladý sensin.
Hergün elden eksilerek
Artýyor yalnýzlýðým
Sahte kalabalýklar arasýnda
Ben gerçek bir yalnýzým,
Ýçini doldura doldura
Ýnzivada yaþýyorum
Dostuma küs, düþmanýma hissiz,
Kendime ise düþmaným.
Kýrgýnlýðýmýn dili yok
Dili yok
Hükümsüzüm.

Þimdi bir kalem
Çokça da kelâm lazým bana
Seni yazacaðým efkar var
Bu akþam ruhumda
Yazýp yazýp anýmsayacaðým
Anýmsayýp , aðlayacaðým
Gönül aðlayýnca
Gözde aðlarmýþ ya
Duyuyor musun?
Yahut
Üzüldüðümü görüyor musun?
Velhasýl kelam!
Sustuklarým
Sabra mahal býrakmadý
Yorgunum.

Gün yüzü görmeyecek sözlerim var
Gecenin kör vaktinde
Boðazýmda yumru, düðüm
Katli vacip. lakin!
Dilim isyanda duygularýma
Vakitsiz bir selanýn ardýndan
Adýmý duyduðunda
Aðlama yokluðuma.
Ölmedim ben sen kaybýndan
Kaç dikiþ attýrdýn yokluðuma ?
Kan kaybý deðil yaþadýðýn
Diri diri yaþar iken
Can kaybýnda anýlarým.

Harlandým yangýnlarda
Üþüdüm ayazýnda
Savruldum rüzgarýnda
Ne vakit buza döndü kalbin?
Ne güneþ ýsýtýyor
Ne varlýðýna dayanmaya gücüm yetiyor.
Yaþadýðým yaþ benim deðil
Geçmiþim zaten ziyanda
Yarýným belli belirsiz
Ahhh çocukluðum!
Dönebilseydim o yýllara
Ne mutluydum o zamanlar.
Sayende
Kimliksizim...

Zülfü Canan
04,19,2018
Sosyal Medyada Paylaşın: