Ey sevgiyi kalbime baðlayan yüce damar! Gerçek ne kadar yalan, hayat ne kadar gaddar! Rüzgârlarda küllerim, korlanýr da hep yanar; Bir gözyaþý belirdi, aynalarda göz kýrpar. Akan suda, yaðmurda gözyaþýmdan bir þey var…
Kuþlar müjde yerine, acý keder getirir, Mutluluk neden þaþýrtmaz, neden hep anlýk gelir? Gözyaþlarým süzülür, çehrem hep çiçeklenir; Gözyaþý kahramaný, içimdeki bu þair… Ýçimdeki bu þair, gerçek yolunda gizdir!
Ödünç aldým sevgiden, bir tutam mutluluktan, Her daim kan aðlayan, içimdeki ben kahraman! Gönül hasretle yanar, gözyaþý deva derman; Tabibim sen olsan, bir ilki yaþar cihan! Niþan aldým hayatýma, alýkoymadý zaman…
Ýçimde ýzdýrap, gözümde yaþ damla damla, Dilimde feryadým, ferman yok mu affýma? Tasa oldun, elem oldun, ziyan olma duamda; Yaðmur oldum topraða, bulut gamze çakýnca… Toprak bana susamýþ, aðladým doya doya!
H.Kübra YILDIRIM Sosyal Medyada Paylaşın:
Kübrayıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.