Donma tehlikesi

Yüreði buz tutmuþ bir adam
Kýrýlýr diye üzerinde salýnan olmamýþ
Kala kala bir ayaz kaldý yardan
Üþütür diye uzanacak el kalmamýþ...

Kýþta sabit gönül iklimi, bahara hiç kavuþamamýþ
Paylaþacaktý Aþk denilen tek dilimi, uyuþuk elleri ile uzatamamýþ

Tüm hislerinin yolu kapanmýþ
Kürümüþler aklýný, tuz dökmüþler gözlerine, kül atmýþlar sözlerine
Yürek köyüne varýlamamýþ...

Göðsünde ateþ yakýp, kaynar su dökmüþler diline
Çözülüp de imdat diye haykýramamýþ...

’’Donma Tehlikesi’’
Diye bir levha çakýlmýþ gözlerine
’’Kýrýlma endiþesi’’ ise sözlerine
Böylece yalnýz býrakýlmýþ...

Yalnýzken minik bir serçe kocaman sesi ile
Tükeneceðiz diye fýsýldamýþ
Ýþte o zaman bilmiþ, tükendiðini anlamýþ
Bu soðuklar hep ondan
Bu ayazlar hep ondan
Bu yalnýzlýk tek ondanmýþ
Tekmiþ, tükenmiþ, vazgeçmiþ
Bir buzula gömmüþ gönlünü
Kabri buzdanmýþ
KABRÝ BUZDANMIÞ...


5 Eylül 2012
Çarþamba


MYB
Sosyal Medyada Paylaşın: