Eylülün saçlarýndan bir yaprak daha düþer, Suyun hüzünlü gölgesine, Topraða akar yaþam, Bilmezsin.
Yorgun bir öpüþ konar,yüreðimin ucuna Sus payý, titrek ve masum.
An ki dilin kemiði olsa kýrýlýr, Kanar dudaklarda hercai ýslýk. Say ki ! ben bir türküyüm, Düþüyorum çýðlýk çýðlýk.
Kangren bir türküm var, Kanýyor yüreðimin akaklarýndan. Ehlileþtirilmiþ sancýlarým var bir de, Rüzgarýn kirli suratýna astýðým.
Dudaklarýndan þarabi bir gülüþ deðer güne, Ruhuma d’okunur yaðmurlu saçlarýn. Islak ve yeþil hüzünle ilmek ilmek, S/an’ki aðzýmýn þelalesine dökülüyorsun. Yapma, ö l ü r s ü n
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ekrem Yilmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.