Seni düþündükçe Kaldý kelimeler bende yetersiz Nasýl anlatayým ki? Kelimelerimin hepsi kifayetsiz Seni tasvir edemem Yüzün bende suretsiz Sorsalar seni bana Anlatamam ki; Sakladým ben onu yüreðimdeki çocukla. Sadece bunu bilin Yaratmýþ onu yaradan En kýymetli Nur’uyla Hikmetinden sual etmek Ne haddime! Bir beni bilirim Birde yüreðimde sakladýðým seni.
Rüyalarýmda basbas baðýrýyorum Duymuyorsun bile bir kez olsun feryadýmý. Ciðerimdeki son nefese kadar Tüketiyorum kendimi Ve sonra! Sonra hatýrlýyorum sevgili Benim dilsiz Senin ise saðýr olduðunu. Duydum Gönlüme meyletmiþler Üzmem onu hiç kýrmam demiþler Istemem! Ben bendeki benliðimi yitirmiþken Artýk tanýyorum kendimi. Ve biliyorum Senden sonra Hiç bir gönül çarpmasýnýn Gözümde deðeri yok ki. Heryer sisli, heryer karanlýk Düþlerim âmâ mý oldu? Göremiyorum kör oldum Göremiyorum ruh/suz oldum. Buz gibi þimdilerde hislerim Hislerim ve hissizliðimle Üþüyorum hatta donuyorum sevgili...
Zülfü Canan 21,11,2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zülfü Canan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.