İnleyen Sancı

Denize kýyýsý olmayan bir þehirim
Cereyaný kesilmiþ,
Toz, toprak, çamur içinde
Ne sokaðýndan mavi, kýrmýzý renkli bir otobüs geçmiþ
Ne aðacýnda tek dilek tutulmuþ
Herkesçe unutulmuþ!...
Ve bir þiir, kör ustura aðzýnda
Yarým yamalak,
Yaralý...
Öyle uzak kendine,
Öyle kendine yabancý
Öyle inim inim inleyen sancý...

Beni iyi bilirsin aslýnda
Beni herkesten çok,
Beni en çok sen tanýrsýn,
Annemden sonra!...
Hiç olmazsa, acýlarýmýz ayný mahallede büyüdü,
Ayný yanýk türküde baðdaþ kurduk,
Ayný hüzzam þarkýlarda kaybolduk
Ayný açlýðý çektik sevgiye, yýllarca
Ve ayný yoksulluðu...
Hiç olmazsa, gözyaþým gözyaþýnla akrandýr...

Korkuyorum!
Bir puþt gelir sevincime taþ atar,
Yüzünden yüzüme ödünç aldýðým gülüþü kundaklar
Canýmý kýrar diye korkuyorum
Ki caným sensin!...

Býktým yaprak kýmýldamasýndan bile ürkmekten
Düþümü diþlerimle kesip, kan tükürmekten,
Umut ekip çölüme, yine hüzün biçmekten
Yalancý yelden,
Bulanýk selden býktým!

Sevgilim!!
Sevgilim yaram yaranla tanýþtýr
Al beni, mutlulukla tanýþtýr...

Uzun bir öyküden geliyorum
Yorgunum,
Korkmaktan yoruldum,
Yorulmaktan yoruldum!
Anlatamýyorum,
Sen iyisi mi beni kýsa bir þiirde anla
Ýçimi açar,
Dökerim zamanla!...

04.08.2019

S.U.

Serkan Uçar
Sosyal Medyada Paylaşın: