Yalan dünya diye baþlamak istemezdim satýrlara... Öðretmenlerim neden beni bu konuda eðitmediki! Masumca bakan bebek gözlerine acýyorum sadece, Uygarlýk hikayelerine de arada arsýzca gülüyorum... Vahþi bi yaratýkken nasýl bu kadar karmaþýk olabilirdik? Aþk palavrasýndan epey uzaktayým. Hayat çorbasýndan bir hayal bile yudumlayamýyorum. Gökkuþaðý saflýklarýmda, Mezar mezar büyüyen endiþelerim yokoluþa sürüklenir! Anlamasýný istemiyorum hiçkimsenin þu dertlerimi, Alýp götürmesinler sadece uzaklara... Çünkü bana; "Sen Yakýnda Güzelsin" dediler. Ben bu rolümü sevmekle tükeniyorum! Ufak evrenime gözlerini diken leþçiler, Ýyilik tohumlarýmý sýka sýka büzmesini bildiler. Üzemezsiniz alýþkanlýklarým... Þimdi iþkencesine aldýrýþsýzlýklarýyla meþgul!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muhammet Fatih Yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.