Zümrüd-ü Anka

Ki ben;
Bütün günahlarýmdan
Arýndým da geldim

Hoyrat bir dünyada
Ayaklar altýna alýndý
Kýyýma uðradý
Anadan üryan düþlerim

Körkütük bir sarhoþ gibi
Bilinmezlere vurmuþken kendimi
Hislerime tutundum

Felfecir okuyan sert rüzgârlarla savrulurken
Çaresizce yüreðime sarýldým

Gözden düþmüþ na müsait bir devri bitirdim þansa býrakmadan

Ne salgýnlardan ne kargaþalardan öte durdum yýkýlmadým
Aðrý daðý gibi dimdiktim

Kaç kez darbe aldým
Kaç bataklýk kuruttum

Sürüden ayrýldým
Hunharca zedeleyen zorbalardan sýyrýldým

Sevdim/günahý boynuma
Sövdüm /günahý boynuma

Kýrýldým
Incindim
Uzak durdum

Çöpe attým adý her
Ne ise bütün zaaflarýmý

Zehir de bendim pan zehir de

Sýðdý bütün rüyalarým
Her seferinde kendime uyandým

Bütün öfkelerimi silkeledim
Yüreðimin köþesinden

Her acýyý bir bir bohçaladým düðümledim sýkýca

Canýmýn her yanýþý
Körükledi beni daima

Yeniden güldüm
Yeniden aðýz dolusu

Ruhumla zihnimle bedenimle

Ayaklandým yeniden

Þimdi bütün kapýlarý devrime açýyorum

Zümrüdü ankayým ben küllerimden doðuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: