Orman sessiz, (*) orman soluksuz ve nefessiz, orman zifiri karanlýk, orman kuytu, ormanda bir durgunluk var artýk, fýsýldýyor ölümsel uðultu; "- Hastalanmýþ aslan." Çýt kalmamýþ olmuþ olan, soruyor yüzlerdeki korkular; "- Peki þimdi kim olacak kýral?"
Kimi; "- Zaten ölmüþtü o son seçimde!" diyor kendi-kendine, Kimi; "- Bana ne olacak þimdi?" yi düþünüyor, herkes kendi derdinde. Herkes mi? Hayýr, yalnýzca biri; "- Son gülen..." diyor, babacan tilki ve kýs-kýs gülüyor; "- Belki?"
Orman artýk "siz" siz, orman artýk "Belki?" siz, orman artýk tartýþmasýz ve þüphesiz, yanmýþ artýk aðaçlarýn ýþýðýnda uyandý orman! " Ben gidersem terör gelir!" diyen aslan, çoktaaaaaan kaybetti, çoktaaaaaan!"
(*) ÝSTANBUL PEMBE þiirleri hayvanlar için yazýlmýþtýr. Ýnsanlarýn alýnmaya asla-ve-asla haklarý yoktur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuz Can Hayali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.