Artık tüm şiirler isimsiz

Her þey çok hýzlý geliþiyordu, ne zamaný tutabiliyorduk ne duygularýmýzýn önüne geçebiliyorduk..
Birbirimizden habersiz yaþarken bir anda birbirimizin her þeyi olmuþtuk. Keþke engel olabilseydim ama dedim ya her þey o kadar hýzlýydý ki bir anda kalbimi onda buldum..

Artýk çok geç-ti...

Hayaller kurmaya baþlamýþtýk, hatta geleceðimize hedef bile belirledik. (2060)
Ölüm bile belirlediðimiz zaman da bulacaktý bizi..

Çok güzeldik..
Birlikte yeniden doðmuþ gibi..
Aslýnda bizi güzel yapan "O"nun sevgisiydi..
Belki de güzel sevdiði için tamamlayamadýk bu aþký..

Tüm umutsuzluklara raðmen aydýnlattý kalbimin en ücra köþelerini..
Bir þeyleri saklamaya çalýþýyorduk birbirimizden..
Belirlenmiþ bir sýnýrý koruyorduk aramýzda..
Her lügatte gitmek miydi anlamým? 
Baktýðý kadar uzak,
Göremediði kadar yakýndým oysa..
Aþk bir alaþým halinde akýp gidiyordu kalbimden..

Ve Gitti... 

"Hoþça kal iki gözüm
Hoþça kal hayallerim" diyerek gitti..

Ondan geriye sadece þiirleri kaldý..
Biliyorum kýzmaya hakkým yok..
Aþkýndan, güzel yüreðinden, hayallerinden kaçtým.. yalnýz ve umutsuz býraktým.. 
O sebepsiz terk ediliþ maðduru
Ben çekip giden aþk korkaðý..
Saatlere, onsuz geçen zamana vuruyorum þimdi bütün öfkemi..
Bu rüzgar hep mi zamansýz bulur beni?

Bir yanýmýz aþk diðer yanýmýz ayrýlýk..
Öfkem kendime,
Öfkem korkularýma,
Öfkem yokluðuna,
Öfkem gidiþine,
Öfkem beni senden uzaklaþtýran, seni benden alan herþeye.....

Baðýþla Beni...
Sosyal Medyada Paylaşın: