SENSİZLİKTEN ÖLÜYORUM

Dertli daðlar kekik kokar
Bende saramadýðým yar kokusu
Gözlerim iki çeþme durmadan akar
Yaralarým kanadýkça
Deli gönlüm yollarýna bakar
Ýçimde kaybetme korkusu var
Sensizlikten ölüyorum
**
Gün batar usul usul
Daðlar güneþi saklar
Kararýr gün elini geceye býrakýr
Yeniden doðar yýldýzlar dolunay
Kaybettim
Bitti dediðin an yalnýzlýðým sarmalar
Bitti dediðin yerde
Ýçimde yok olma korkusu ile
Yokluðunda ölürken
Acýlarým yeniden baþlar
**
Sineme sardýðým sancýlarýmla beklerim pencerede seni
Dudaklarýmdan düþmez
Þarkýlarýn nakaratý gibi adýn.
Dalgýn daldýn sokaða
Gelip geçen arabalara bakarým.
Yolcu indirip bindiren
Otobüsler, dolmuþlar
Her yerde
Gözümün baktýðý, aradýðý sen varsýn…
**
Bütün bekleyiþler nafile
Çektim perdeleri
Kapattým penceremi çaresizce
Günýþýðýna sýrtýmý döndüm.
Kaçtým ýþýklardan.
Ýþte böyle garip bir haldeyim ey yar!
Yokluðunda korksam da yalnýzlýðýmdan
Yoldaþým olur zifiri geceler.
Aþýðým iþte
Ölüp ölüp dirilirken
Kör kütük karanlýklara…
**
Aðýr kesif küf kokulu odam
Dehlizlere oyulan mahzene benzer.
Nemli ve soðuk taþ duvarlarýnda
Kendimce
Kapýlar açýyorum sana açýlan.
Açtýðým her kapý yüreðimde derin yaralar açýyor.
Akýtýyorum damarlarýmdan sýzan kanýmý
Býrakýyorum tenhalara.
Susadýkça
Yýllanmýþ kanýmý içiyorum.
Ne sen görüyorsun
Ne de hiç kimse bilmiyor
Elimde sigaram
Þiþenin dibine vururken
Sensizlikten ölüyorum…

Mustafa KARAAHMETOÐLU
25.03.2019

Sosyal Medyada Paylaşın: