KARANLIK ŞİİR...

Meczup bir simsar adeta aþkýn yenik kalmýþlýðý
Yitim de bir muhtýra
Göðün kompartýmanlarýnda týklým týklým i mgeler
Karaya çalan yüzünde göðün
Kaç öðünse posta kuþlarýnýn telaþý.

Ýzini sürüyorum mevsimin…
Ýzini sürüyorum zalimin
Ne de olsa metruk düþler yolluyor zihnime.
Ah’larýn yitimine vakýf olsam keþke
Bir de insanlarýn gerçek yüzlerine aþina.

Sevebildiðim kadar insandým…
Atalarýmdan miras:
Anamla babamla sýrdaþ bir kýble
Ýçimdeki zafiyet
Gökdelenler yýkarken bulutlarý
Kümelendikçe mevsim
Niyetlendikçe nefis
Nefes almayý unuttuðum her þiir vakti.

Ýçimdeki tebessüm yansýrken þiire
Ve kanýksadýðým kadar hayatý
Kabul görmeyi dileyip de
Kaldýðým sýnýfta hayat okulunda
Ben ki bir melun yürek
Ismarlamadýðým kadar çiçek düþtü hücreme
Rabbimle baþ baþa her þiir vakti.

Ah, bir de bilsem ne zaman kýlacaklarýný
Cenaze namazýmý.
Avluda bir meczup;
Zikri de fikri de mutluluk
Zanlarýn koyu gölgesi düþerken beyaz tenime
Neyimle muhalifim de gördüðüm düþler
Ýlla ki mi gerçek gözünde insanlarýn?

Ben maviyi ütülerken
Kalan kat izi:
Ah, güzel Rabbim!
Ah, can yurdum, memleketim…
Sevinip de ç/aðladýðým her vakit
Ýçimdeki dehliz…
Sanrýlar konup da baþýma
Sözcüklerim kopar gelir derinlerden
Dalga dalga coþtuðum
Bir han kapýsýnda uyukladýðým
Bir þer vakti hayra yorduðum
Hayýr, demektense çekip gittiðim i mge i mge.


Dostlardan inciler...

bir yalnýzlýðýn acýdýr türküsü
söylenirse dertli dertli
kim bilir gelip geçeni
öldürüyor bu giden gurbet treni..

umutlar yürekte yanýyor
kader yollarý baðlýyor
sözlerin kulaðýmda çýnlýyor
kim bilir garip gideni..

bak gözlerin derin ýþýðýndan
görürsen yürekleri sabýr dilinden
çýkma güzellik yerinden
kopma yaratanýn ipinden
kim bilir içinde hayýr nedir...

Teþekkürler, kýymetli Ahmet Kara Hocam.
Sosyal Medyada Paylaşın: