ISLATMAK ve ISITMAK

Abdurrahim Karakoç, suyu ýslatamadý
Ben ise çok uðraþtým, koru ýsýtamadým…

25/02/’18
Hanifi KARA

ISITAMADIM
-Ne GÖNLÜ ne de KORU-

Özden uzaklaþtýkça, yürekler korsuz kaldý
Ateþ yandý söndü de, gönlü ýsýtamadým.
Kerem, Aslý misâli, sevdânýn alazýnda
Yürek aþkla yandý da, gönlü ýsýtamadým.

Neler çekti insanlýk, Þah’ýndan, Ece’sinden
Beterden daha beter, gündüzü, gecesinden
Magma birden kükredi, fýþkýrdý bacasýndan
Lavlar aktý dondu da, gönlü ýsýtamadým.

Gel kanma edâsýna, cilvesine, sesine!
Hepimiz aldanýrýz, bu dünyanýn nesine?
Gündemi “sevdâ” olan, âþýklar meclisine
Âþýk, aþkýn sundu da, gönlü ýsýtamadým.

Yakýþýr mý âþýða, her þeyi birden tepsin
Sevenler sevdiðinin, elin, ayaðýn öpsün
Düþmüþ ise bir kere, yanan kullar ne yapsýn
Alev od’a yandý da, gönlü ýsýtamadým.

Âþýklar mâþûkuna, öyle farklý bakar ki
Aþkýn seli coþtu mu, öyle bentler yýkar ki
Ateþten daha beter, soðuk öyle yakar ki
Buzlar nâra döndü de, gönlü ýsýtamadým…
Ne “gönlü”, ne de “koru”, asla ýsýtamadým…!!!

Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: