Bilmiyor sanýyorsun, Duymuyor sanýyorsun, Gözden ýrak olunca da görmüyor sanýyorsun ya. Ey sanmalarýný sevdiðim, Ne güzel oluyorsun sen böyle, Yalan dolan çeþmesinden þýrýl þýrýl döküldükçe, Kendini dünyayý aydýnlatan, Cihaný parlatan bildikçe. Ah bir bilsen, Gönüllerde alem-i cihandan bihaber maskarasýn, Kýrk kalýp sabun olsa da dilim, artýk paklanmazsýn, Kýrk tas su dökse de elim,sen artýk teneþirde de yýkanmazsýn. Söylesene ey zavallý! Kendi ateþini kendi yakan bir ahmak iken, Sen kendini ateþin kucaðýna düþmüþ Hazreti Ýbrahim’mi sanýrsýn ?
Cansel Iþýk/Manyakaþkýngelini
Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.