KİRPİKLERİMDE YANGIN ÇIKMADAN...

Yazgýmý büyütüyorum yazdýkça
Deliþmen yaralarýma ihanet eden düþlerimi bir de.
Bu, benim yaram;
Ya, seninki nerede kaldý?
Ýstersen bölüþürüm de hani yazgýmý ve yaramý.
Dümene geçen hangi acýysa
Kasnaðý da ölümün metazori bir mutluluk
Alaþaðý ettiðim þehri ve içinden dökülen surlarý
Bir de sýrlarý var elbet þiirlerin
Düþkün mizacýnda ýþýðýna þehrin,
Düþen ve ulaþan bakýþlarý da var mevsimin.

Bir terennüm yüklenip de düþtüm mü yola
Kaybolduðum sapaðýnda gölgemin
Geçtiðim o sundurma
Aþka da buseler kondurduðum
Ýkircikli bir yas benim muadilim
Kapamadan yazgý kepenklerini
Düþen gözlerimden belli belirsiz bir naz, azizim.

Azýða alýp da tümceleri seðirten
Maviye banýp da yüreðimi kardýðým
Kayrasýnda umutlarýn sýrýtkan edalar
Göl durgunluðunda bir hayata öykünüp
Yasýmla müdahil olamadýðým o neþeli evren
Oysaki sevgiyi ve muradýmý bellemiþtim eksen.

Göðün yarýklarýnda Huda;
Derdim tasam þiirlerde iz düþen hangi yassa.
Kirpiklerimde yangýn çýkmadan
Çaðlamalýyým
Sonlanmadan miadým
Soldurmalýyým doðan güneþi.
Belki de tam tersi:
Doðduðuma biat benim masallarým
Serlerimi serdim madem sýrlarýma
Gelip de taþýyýn beni omuzlarýnýzda
Hýçkýran anama da söyleyin;
Geçti bile gidiþi
Geldiðine bin piþman þiir gözlü evrene.



Sosyal Medyada Paylaşın: