Xəyallarla yaþayarsan, Əþyalarla danýþarsan dəli kimi, Ətrafýnda olanlar da anlamazlar səni vallah Mənim kimi. Ayrý-ayrý adamlarsýz Nə olsun ki bir evdəsiz Nə olsun ki bir yerdəsiz. Nə olsun ki bir yatýrsýz, Nə olsun ki o günahsýz uþaqlarý Görüntüylə aldadýrsýz! Siz onsuz da yad olmusuz, Bir-birizdən uzaqsýnýz. Aranýzda iþýq ili, Aranýzda qaranlýðýn qara seli. Bir də qaranlýq dünyanda Mən varam, mən! Səni candan artýq sevən, Səni qəlbinə həkk edən. Pərvanə kimi, Alovda yanacaðýný, məhv olacaðýný Bilə-bilə oda girən Mən, mən! Kiminə biganə, Kiminə divanə , Bəs günahkar kimdir? Mən ,sən, yoxsa zəmanə? Bilmirəm! Amma bu bizik; Xəyallarla yaþayan, Dəli kimi danýþan Hamýný anlayan, Özü anlaþýlmayan Mövcud,amma mücərrəd!
Fərid Muradzadə
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferid Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.