Daha küsüb ilhamým Þeir yazmýram ki mən. Dərd məni dilləndirir Dərdim dilə gələndə, Qəlbim fəqan edəndə, Dərdimi misra-misra Varaða köçürürəm, Hirsimi öldürürəm. Qəm də küsür arabir, Küsür, biganəlikdən. Halým pəriþan olur, Qorxur divanəlikdən. Ýnciyib qələm əldən Əl də küsüb könüldən. Bezib cisimdən daha, Mənim divanə ruhum. Ýstəyir çýxa candan Bu balaca məkandan. Cisim zəncirə vurub, Mənim azad ruhumu. Axý kimə ərz edim, Bu mücərrəd durumu. Çýxýb gedim deyirəm Mən bu yalan dünyadan. Gedə bilsəm buradan Bəlkə firavan ollam? Heyhat,əfsus təəssüf ! Arzular heçə döndü, Ümidlər boþa çýxdý. Yoxluqdan var istəyim Xəyal dünyamý yýxdý. Ýndi þeir yazmýram Dərdlərimi yazýram. Dərdin sonu görünmür Yazsam da qalaq-qalaq . Söylə, nolar ilahi Dərd nə zaman bitəcək, Nə zaman qurtaracaq?!
Fərid Muradzadə
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferid Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.