Hep birer birer Sahneden indiler... Hiç yaþanmamýþ olsaydý Demek anlamsýz Firak, hasret ve özlem Birbiri peþinsýra yürüdüler. Hep birer birer Nihan olup gittiler... Bu görünen bir serap mý Allah’ým? Yoksa bir ruya mý? Aranan nedir? Bulunan ne? Hayâl miyim yoksa gerçek mi?
Hep birer birer Geçip gittiler... Þimdi ulvi alemlerde Oldular ulu bir çýnar Her biri sevda yüklü Bir çiçektiler... Rayihalar vardý izlerinde Rengârenk yaþanmýþlýklar vardý Gönüllere ekildi bak Çýðýr çiçekleri...
Sen! Gecemin yýldýzý Sen de kayar mýydýn? Hani nerde? Dipsiz kuyularý aydýnlatan þavkýn Hani nerde? Karanlýðý delen nurun. Çýrpýnan kalbimle seni Ararým hüznümle ben Hep birer birer Kayýp gittiler...
Hep sevdalar ararým ben Zifiri karanlýklar içinde Akýlalmaz sevdalara gebe yüreðim Engin denizlere akan Bir ýrmak gibi... Bir kuþ oldum Hem de kanatsýz Uçmak istedim uçamadým Býrakýp gittiler Hep birer birer
Göçtü kervan kaldým daðlar baþýnda Gözüm yaþlý, boynum bükük Yüreðim canhiraþ çýðlýklar içinde Kalkabilsem, koþabilsem Derman yok dizlerimde Ey önden gidenler! Hani nerde izleriniz? Tutun da kaldýrýn ellerimden Býrakmayýn beni Býrakmayýn kör uçurumlara Sizden geriye sýzý kaldý Özlem kaldý Geçtiniz, gittiniz Hep birer birer.
Aydýn ÇETÝNER (Bursa- Temmuz 2019)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.