Kasýrgalarda savruldu iki yürek, Kaçmaktan öteydi duygularý, Hislerinde yarýmlýklarla Kavruldular ayazýn orta yerine…
Biri þaþkýndý biri yorgun… Neler düþlemiþlerdi oysa,
Çýðlýklarýna gem vurulmuþtu çocukluklarýnýn. Akþam esintilerinde nöbet tuttular hep. Tavan aralarýnda okudular eski mecmualarý. Hayaller kurdular güzel kýzlarla süslü. Nerden bileceklerdi...
Yenilmek deðildi belki, Zaman sollamýþtý hayallerini, Epey gerilerdeydi artýk umutlar, Ve hep bastýrýlmýþ duygularla En mahrem düþlerde kalmýþtý güzel kýzlar…
Soðuðu hissettiler ilkin, Mülteci kampýnýn yoðun ter kokusunda. Ellerinde baba ocaðýndan kalma üç beþ çorap Ýki kazak, bir hýrka. Ana kokusu kadar uzaktý, Beyaz çarþaflar da, yatak da…
Gürültüyle hissettiler fýrtýnayý, Helalleþtiler sessizce, Duysa çýldýrýr mýydý anasý? Bakýþlarý kenetlendi birbirlerine Dillerinde belirsiz birkaç söz ve gözlerinde ölüm kaygýsý… Alabora olan gemiden imkânsýzken çýkmak, Karaya vurdu birinin, kahverengi hýrkasý… Sosyal Medyada Paylaşın:
Mutedildalgalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.