KOLLARI BAĞLI GÜNEŞ

Bölmüþüm iki yarýsý sana çýkmýþ
Gözlerim boyanmýþ, göremiyorum.
Kelimeleri battýkça çýkaramýyorum,
Yüzüne vuruyor gölgesi ikindi üstü.

Çýkmýþlar, kalabalýk süzmüþ durmadan
Yaðmur fazla gelmiþ, toprak usanmýþ.
Eðiliyorum, kokunda bir nefes...
Çýkmýþ aslýnda yokum dediklerim dýþýna.

Anlattým ha bire ve kimse duymuyor
Duymasýn da adýmda gizli olan beni,
O çayýn yudumunda yine yazýlmýþ
Adýnda kullanýlmayan her satýr.
Bir çakýl ki her mevsim,
Denize yeniden atýlmýþtýr.

Eþim, dostum, çocuklarým..
Tuhafým, biliyorlar aslýnda.
Þiir düþüyor evrene,
Masal anlatmak kalýyor geriye.
Biliyorum, her þey tutmuþ benliðini,
Çamur da bulaþsa sormuyorum:
Ýki sözün arasýnda kaydýný düþüyorum.

Çok öfke iyi geliyor biraz sýcaða,
Yürüyüp kayboluyor birazdan,
Selam sabaha kavgalýyým kim varsa
Bütün hayrý bir bardak çaya
Kendime bile yaklaþmaya.

Yalansýz deðil bir körebe bataklýk gibi
Kendine dönüp ayna mý arýyorsun
Sen de farkýnda deðilsin belli
Kollarý baðlý güneþe odaklanmýþ
Yollara düþüp bir yere gitmiyorsun.

Yine saat 3.
30/06/2019 Akhisar
Süleyman Yýldýrým


Sosyal Medyada Paylaşın: