Her düþüþ tüketiyordu Tükenmiþlik kuyusunda Düþmek yerine ters yöne gitmeliydi...
Düþmek kolaydý Bir boþlukta yüreðinin dehlizlerine birikiyordu acýlar Takvim yapraklarý zamana yeniliyordu Gazele dönen yýllarýn isyaný boþunaydý Caný acýyordu Vücudunda sakýz gibiydi hüzünler Vücudunun çiðneyemeyeceði boyuta gelmiþti Bedeni kabullenmiþ boyun eðiyordu yaþananlara Ruhu bir türlü kabul etmiyor Ýsyan etmenin yollarýný arýyordu...
Belki bir kuþtu Kanatlarýný kýrmýþlardý Ondan uçamýyordu Belki de Üstünde birikenlerin aðýrlýðýydý onu dibe çeken Yoksa kurtulmak mý istemiyordu? Kim bu kadar mazoþist olabilirdi ki? Yok, yok O hep kurtulmak istemiþti Ama hep bir þeyler olmuþ ve kurtulamamýþtý Bu sefer Ama bu sefer kurtulacaktý...
Artýk acý duymuyordu Acýyý duymadýðý yerlerden Kanatlar çýkýyordu Çýrptýkça kanatlarýný yükseliyordu Yükseldikçe hafifliyordu Üzerine yapýþan bütün kederler Kanat çýrptýkça bedenini ruhunu terk edip Tükenmiþlik kuyusunda dibe doðru düþüyordu...
O ise yükseliyordu Yüreðinin dehlizleri boþaldýkça Rahat nefes alýyor Aldýðý her nefes ölen duygularýna can oluyordu Ruhu huzuru yakalamamýn hazzýnda Hafifledikçe mutluydu...
27.06.2019____Seher_Yeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher_Yeli S.ZerrinAktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.