ANILAR

Hem iyisi, hem kötüsü bilin ki
Hiç aklýmdan, çýkmaz oldu anýlar.
Ýçimde yeþerir, bir çiçek gibi
Kimi açtý kimi, soldu anýlar.

Mâziden, âtiye; uzanýr sesi
Her insanýn, hayatýnýn o süsü
Doðumla baþlayan, hayat köprüsü
Vuslata götüren, yoldu anýlar.

Her çeþit aný var; þýklý mý, þýklý?
Zinde tutar, hem zekâyý hem aklý
Güzel, çirkin ne var; kaderde saklý
Su gibi çukurun, buldu anýlar.

Güzel olan ne var, bir hisse kapsam
Toplasam, çýkarsam; bölsem ve çarpsam
Ne zaman mâziye, yolculuk yapsam
Kalbimin içine, doldu anýlar.

Söyle visal, vuslat; bizden uzak mý?
KARA’mýdýr bilmem, bahtýmýz ak mý?
Sümbül müdür, leylak mýdýr, zambak mý?
Gönül bahçesinde, güldü anýlar…

25/06/’19
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: