Ömür dediğin!..

Bir ömür nasýl tükendi, eridi nice yýllar,
Gönlümüzce seçilmiyor, mevsim, aylar,
Gençlik bahçesine gelirmiþ sonbaharlar,
Saçlarýnda görülür, bahtýna yaðan karlar!..

Vay bile beklemezken, nasýlda eyvah geldi,
Yýllar uzun sanýrken, bir bakmýþým tükendi,
Kanayan yaram arttý, acýsýz günlerim elendi,
Görmediðim güzel güne, gün batýmý belendi!..

Çok gençken insan, mutluluðun uçan kuþudur,
Gençliði tüketen, hayatýn bitmeyen yokuþudur,
Gençlik, her kanayan yaraya sessiz duruþudur,
Hayatýn gerçek sunduðu, insanýn hiç oluþudur!..

Semada solar akþamlar, yýldýz eski yerine gider,
Avuçlarýnda parlayan hayatýn, artýk neredeler,
Ýhtiyarlýk gelirse, alnýnda akan ýþýk geceni deler,
Düþüncelerin karmakarýþýktýr, yüreðini zedeler!..

Geçip gidecek ay ýþýðý, ve gök yüzü buruþacak,
Ay kendiyle kalacak, güneþ kimlerle buluþacak,
Bakýþlarýn pervasýzca, hüzünlerimiz konuþacak,
Günü geceyi savuran zaman, artýk kimin olacak!..

Günlerin doðar, gecelerin baþlar, hayat yediðin,
Kaybettiðin canlardýr, hayattan, tek tek sildiðin,
Bütün güzellikler, insan olmak, benim bildiðim,
Doðmakla baþlar, kayýpla biter, ömür dediðin!...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)


Sosyal Medyada Paylaşın: