Yalnız olan, sadece, ben değilim!...

Her güne akþam düþerken,
Yokluðunsa gönlüme düþer,
Köþeme hayalin düþerken,
Bitmemiþ soðukluðun düþer...

Acýný içinde yaþa der gibisin,
En azýndan sevmiþ gibi yap,
Kader hikayesi baþka olsun,
Güneþe doðru uç, ya Ay’ý kap...

Kaygýlý duygular, düþünceler,
Gitmedi, deli, divane edersin,
Anlamlý olan tek bir þey dene,
Sana, bana iyi gelir, ne dersin...

Bana eðitimli gözler baktýðýnda,
Bilgiye olan susamýþlýðým gider,
Bazý yaralarým, iyileþmez ama,
Gözlerin, bir anlýk, Ay’a iniþ der...

Götürdü güzel bir yalana doðru,
Rüyalarýmda bile, o tatlý ýþýðýna,
Hiçliðin ortasýnda gezeliyorum,
Gözlerin kýymasýn artýk, aþýðýna...

Aþk denmez, deðiþik duruyorsa,
Fýrtýnaya bakar, titremez aslýnda,
Ayný hazlarý hissedip durur aþýk,
O tatlý gülüþü arar, bakýþlarýnda...

Doðru sözcükler, neler bilemem,
Yerinde gülümsemene meyilim,
Acýma, merhametin sana kalsýn,
Yalnýz olan, sadece, ben deðilim!...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.


Sosyal Medyada Paylaşın: