Ne diyeyim, ben gönlüme!...

Saçlarý, okyanusa vuran, güneþ ýþýðý gibiydi,
Kýskanýrdý, Ay’ýn üstünden atlayan yýldýzlar,
Sürünüp, denize ulaþan deniz kablumbaðasý,
Sanki kumda sýrtý saçlarý, yüreðimize parlar..

Günüm karmaþa içinde, dünkü derdi özledim,
Ýlk göðüs aðrýmdýr, bu aðrý saplandý böðrüme,
Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuþ,
Þu garip halimle, ne diyeyim, ben gönlüme..

Süzülüyor kalbim, en güzel, uçurtma gibi,
Mihrabýna uçarken, kalp yüzen tekneydi,
Hayatta herkese özgün acýlar yaþanmýþtýr,
Bana acý, yüreðe gelen sert bir tekmeydi...

Günüm karmaþa içinde, dünkü derdi özledim,
Ýlk göðüs aðrýmdýr, bu aðrý saplandý böðrüme,
Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuþ,
Þu garip halimle, ne diyeyim, ben gönlüme..

Aþkýn mutluluk verecek yüzü var mý? Nerede?
Neden hep, gece ve gündüz, hüzün görüyoruz,
Deðerli bir hayat, ortak çabanýn eseri deðil mi?
Hazin aþklar uðrunda, biz yaþarken ölüyoruz!..

Günüm karmaþa içinde, dünkü derdi özledim,
Ýlk göðüs aðrýmdýr, bu aðrý saplandý böðrüme,
Ne bekledim bu hayattan, ah, ah neler olmuþ,
Þu garip halimle, ne diyeyim, ben gönlüme..



Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

Sosyal Medyada Paylaşın: