MAVİDEN BİR IRKTI BENİM SÖZCÜKLERİM...
Mevsim, yiðit bir günceydi,
Maviyi soluduðu kadar
Dününü de karalayan bir yeti
Mimarý, ölü imleri
Tehditvari bir þehvetle ile
Aþký yokluða püskürttüðü.
Maviden bir ýrktý benim sözcüklerim
Atlas yüreðin de minvali
Göðün ortasýnda kocaman bir yama
Aþkla ikram ettiðim her haþmetli duyguyu
Tut diye ellerinden de yüreðimin ufkunun.
Mavi reçinesi þiirlerin
Dibi yas tutmuþ her biri
Kir pas içinde elleri madem doðanýn
Ben severek dezenfekte ederim
Tüm açýk yaralarýmý.
Öykündüðüm ne ki?
Öldürdüðüm üç beþ þiir bir de sefil nefsimi…
Aþký hibe ettim üstelik ben mevsime
Kulp taktým sonra her yeni güne.
Devinen renklerin alacasý
Aþkýn da evrim geçiren rotasý
Sehven mimarýyým ben yaslarýmýn
Þehla gözlerinde gamzeli yalnýzlýðýmýn da
Payidar kýldýðý hasretimin yanýlgýsý.
Surlardan ördüm serlerimi
Sýrlarla dolu yüreðimde ölü bir akbaba
Didikler de didikler mazimi
Göðün meneviþli can çekiþen bulutlarýna
Arzý endam eden bir methiye
Ýris’inde gözleri meftun bir sabýkalý
Hele ki yaþadýðým ömürlük hücre hapsi
Ne de olsa ben aþka dünden esir düþtüm
Üþüdüðüme de delalet cümlelerim
Yeter ki iliþmesin kimse içimdeki yetim’e.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.