Zor muydu kaderin çemberinde gül açmak, Güller arasýndan geçip kara gül olmak, Mavi gül oldum; beyaz gülün gölgesi, Doðanýn olmayan mucizesi
Güneþ hep sana açtý kara gül, Ben imkansýzýn sembolü Tohumunu alsam getirsem kendi diyarýma Yine de açmazsýn kara
Karaya sevdam kara yanýmdan Kanayan iç sesimin renginden Mavi deðilsin Cývýl cývýl görünen Kandýrmýyorsun ne kimseyi ne kendini E be kara gül, hasret yaným... E be kara gül kararmýþ solum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Liyaaa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.