Şehir

baktýmki geriye toz, duman,
dudaklarýný kýpýrdatýp,
ellerini sallýyor zaman
kasiyer olmuþ gün,
güneþi çalýyor yalan.

Gelmiyor mutluluk’
hep yalnýzlýk, hep tehir
Yüzler aðarýr tabutta renkler silinir
yine akýp gidiyor sonsuzluða...
bu þehir.
Sosyal Medyada Paylaşın: