karlar altýnda yandýk
yüreðimizin buðusuyla söndü güneþ
yarý yaþtýk
serptiler avuç avuç
kuruyamadýk
güneþ doðdu
yarýp o kara topraðý
sap sap
baþak baþak
dikildik
dövdüler
örs üstünde týrpanlarý
çelikten çekiçleri inceldi
bilediler
gýcýr gýcýr
biçtiler baþýmýzý
düþtük topraða
yandýk
kül gibi
çaðýrdýlar rüzgarý
esti delice
savruldu samanlarýmýz
tane tane
týð gibi
dizildik önlerine
doymadýlar
taþlar arasýnda
ezilelim diye
deðirmene yolladýlar
aðarmýþ saçlarý
bükülmüþ beliyle
ayakta karþýladý
gün görmüþ yaslý adam
dönen taþlara inat
erimiþ içinde zaman
yokladý nasýrlý elleriyle tek tek
sevdi kokladý derinden
sonra düþünüp evde kileri
ceberut kesildi birden
kendi gibi üðüttü deðirmenci
bizi de en incesinden
gururla okþarken emeðini
gözleri aktý
dökülen
undu
umuttu
kattý karýþtýrdý
hamurlaþtý tüm yýllar
onlarýda piþiremeden
yemiþti aç kurtlar
çatladý…sýzladý,
avuçlarý...
aðladý!...
kýskandý gök
göbeðinden patladý
düþtü mavi tohum çorak yüreðine
kanar þimdi her yerinden