UYRUĞU YOKTUR ACILARIN...

Ölü bir lanet dökülür sandýðýndan yaþlý þiirin
Nakþýnda sezilerin diri hezeyanlar büyür de büyür
Kýraðý çalan her mevsim ölürüm ben
Doðumumu reþit kýlan her geceyi de sindiririm benliðime
Çatýk kaþlý bir hüzün erer muradýna
Kelamýn damýttýðý baðnaz bir gölgeye
Yüz vermeden hecelerimin yüzü kýzarýr
Ýlahi bir ýþýktýr geceyi aydýnlýk kýlan
Kelamýn yaþýdýr yasýna binaen
Ölü ve masum çocuklarýn
Kývrýldýðý o köþedir benim sinem:
Anneliðin vuku olduðu bir sýzý
Aykýrý ruhumun da kapýþtýðý evren ve duyulmaz týný.

Ah’lar büyür de büyür
Boy verir hengâme
Göðün kanatlarýna diktiðim
Yüzü suyu hürmetine aþkýn
Çýngar çýkarýr metanet
Dirilmeye dönük yüzünde gecenin
Foyasý ortaya çýkar kâbuslarýn.

Deli sancýlar tüter ansýzýn;
Fýtrat serilir bilinmezin indine
Kanatlanýr heceler maviyi dikip de mevsime;
Kayýt açar hane hane uçucu melekler
Görünmez oysaki her biri
Tanrý þahit benim de yaralý siluetime.

Matem dillenir mahrem yargýlarda
Kýrýlýr kalem ölüme saniyeler kala
O yaðlý urgan; o yansýz tufan
Devirdiðim taburede cahil güncem
Benden kalan son hatýra geride.

Uyruðu yoktur acýlarýn
Uyluðuna binaen serler serilir dibine surlarýn.
Gönül gözünde dillenen ferman
Aþka biat hýçkýran kelam
Derviþin titrinde yangýn
Yanýk kokar yeryüzü
Oysaki duman tütmez ruhumdan.



Sosyal Medyada Paylaşın: