Son Demindeyim Yalnızlığın
Son demindeyim artýk yalnýzlýðýn,
En koyu halini yaþýyorum renklerin,
Maviler solgun,
Beyazlar siyah bu gün.
Bir an durdum ve düþündüm
Simsiyah çizgisinde kaderimin,
Ben miydim solmak için geceyi bekleyen,
Yoksa gecemi soldurmak için beni bekleyen?
Dönüp dönüp baktým ardýma,
Kimler için kimden geçtim?
Ben miydim gelip geçici sevdalara demir atan,
Yoksa gelip geçici sevdalar mýydý yüreðime demir atan?
Her þey etrafýna umut saçan beyaz bir çizgi üzerinde baþlamýþtý oysa,
Kýrmýzý daha canlý, maviler daha berraktý,
Tertemizdi her þey týpký bir beyaz kaðýt gibi.
Kirlendi artýk umutlar, herkesin kalem tutmasý ile karalandý artýk umutlar..
Son demindeyim artýk yalnýzlýðýn,
Kenarýnda bir hayatýn,
Bir ayaðým boþlukta,
Sallanýyorum gözlerinin deryasýnda.
Kaderimde var ise aþkýn sonunda üzülmek,
Bir defa daha severim.
Kaderimde var ise yaþarken ölmek,
Ben bu kaderin ellerinden öperim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.