ŞAH MAT...

Ölü iklim; ölü turna
Düþlerin ana karasý lades’ten ibaret bir sihir.
Yeltendiðim her hamlede þah-mat
Ýçimin iskelesi yýkýldý çoktan
Albenili bir hale içimde nakþeden ölü mevsim
Dikmiþken gözünü heybetli güneþe.

Ölüden bozma her zerresi imkânsýzlýðýn
Devasa bir kentin de mabedi adeta
Geçit vermeyen o istikamette dirilen bir sure
Anýp da adýný dünün
Mekâný kayýp bilinmezin
Esefle yýkarken yüzümü
Yâd ettiðim renkli yüzü hayallerin.

Bir mürþit gibi sonrasýný bilen
Kâhinin yedi emine haczettiði her iksirin
Týnýsýnda muhalif yorgunluk
Dirliðe ve dinginliðe haset bir yüklemle
Seyredip de dünün kozasýndan
Alkýþ tuttuðu cenneti yaþarken cihanýn merkezinde.

Kimi fani yoksun ya da noksan
Ölümü dillendiren her lanette
Baþ aþaðý duran bir lale yine
Ýçimi döktüðün þah damarýmdan da yakýn
Bir nebze huzura biat yakarýþýma
Ses veren maneviyatýn haþmeti
Göðün de kerameti
Ben nasýl ki yoksunum benliðimden
Kendimi emanet ettiðim her bir duam
Akýttýðým kiri ve kini yüreðin
Ellerimle süt beyazý bir sünger
Dip dibe masumiyetle
Akýþýna býrakmaksa hayatý
Teyelli bitimsiz yürek sesi.

Hamt ettiðim her an’ým
Anýlarýma düþkün sefil varlýðým
Bir mürit, bir derviþ
Bir menkýbe içimle örtüþen her yemin
Aþkýn izaný
Devasa gök kubbenin kucak açtýðý
Sonradan görme bir lütuf adeta
Eridikçe yaþlarým taþan bentleri yýkan
Mýzrabýn dillendirdiði soluk güncem.

Sosyal Medyada Paylaşın: