Tamamlayamadığım Sen'sizlik

Ne zaman manus baba dinlesem sen gelirsin aklýma,
sonra sensizlik, sensizlik, sensizlik.
Yaðmurda yürümek gelir seninle,
Senin durgun bakýþlarýný izlemek gelir aklýma.
Yaðmurda sýrýlsýklam olana kadar seninle yürümek gelir ellerim cebimde.
Seni düþünürüm hep, dönersen ýslýk çal demiþtin bana,
ben döndüm ýslýk da çaldým ama sen yoktun.
Býraktýðým yerde yoktun.
Þimdi yoksun.
Ne zaman manus baba dinlesem,
gelir kurulursun aklýmýn bir köþesine.
Hiç gitmezsin ordan.
Öylece kalýrsýn orda.
Zaten sadece aklýma geliyorsun ne yanýbaþýmdasýn ne uzakta.
Seninle yürüdüðümüz yollar gelir aklýma.
Dokunamadýðým ellerin gelir.
Yüzün gelir.
Gözlerin gelir aklýma.
Ne zaman seni düþünsem, hüzün dökülür gözlerimden.
Güzel günlerimizi hatýrlayýp gülerim öyle iþte.
Seni, benimle baþbaþa býraktýðýn sessizliðinde yaþýyor oluþum gelir aklýma.
Öyle çaresizim ki sensiz, kim bilir neredesin ne yapýyorsun hiç bilmiyorum.
Tek bildiðim þey, seni özlediðim.
Sadece özlüyorum seni, elimden yalnýzca bu geliyor.
Düþünmeden edemem seni, gözlerimin önünde canlanýr durursun.
Gözlerinden öperim hasretle.
Sen, tamamlayamadýðým þiirsin.
Senden sonra toparlayamaz oldum.
Affet.
Bu ben deðilim.
Ben, senin býraktýðýn yerdeyim.

Sosyal Medyada Paylaşın: