Sonra bir de El yordamýyla, sýraya dizilmiþ gül yapraklarý vardý odamda. Þöyle köþesini kucaklayýp, diðer yanýný iliklediðim sayfalar. Bir cam kavanoz kutusunun üstüne, Sýrayla üst üste dizilmiþ iki yüzlü bir hayat. Sürekli uyumayý isterdim. Herkese istediðini vermiyorlar. Farz et ki , ben bir düþ gördüm. Göz kapaklarýmdan geçen iðde kokusuna tutundum. Bir de martýlarýn baygýn bakýþýna. Aslýnda yalnýzlýk da güzel bir yere kadar. Bir zamanlar Ýçi boþ insanlar tanýdým hep. Bir tek göz yaþýma bile deðmeyen sevdalar yaþadým. Hani neredeler? Hepsi geride..
Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.