YÜREK YANGINI

Bu gün efkârlýyým ve de dertliyim,
Sazýmý duvardan indiresim var.
Ateþim yükselmiþ, hararetliyim,
Yürek yangýnýný söndüresim var.


Sýladan uzaðým, gurbete yakýn,
Derdimi deþmeyin, sormayýn sakýn,
Beni kederimle yalnýz býrakýn,
Bu çarký tersine döndüresim var.


Bu yollarýn sonu nere varýyor?
Uzaða daldýkça hüzün sarýyor,
Ýnsan tutunacak bir dal arýyor,
Hasret yaðmurunu dindiresim var.


Ýçimden geçiyor daðlara çýkmak,
Kevenler toplayýp bir ateþ yakmak,
Tüfeði doldurup, havaya sýkmak,
Biriken öfkemi öldüresim var.


Yoldan geçenleri yoldan eðleyip,
Her can taþýyanla sohbet eyleyip,
Tepeden tepeye türkü söyleyip,
Herkesi kendime güldüresim var.


Bir derviþ misali konup göçerek,
Derin vadileri yalnýz geçerek,
Soðuk gözelerden sular içerek,
Garip kaldýðýmý bildiresim var.


Zamaný tersine çevirmek olmaz,
Acý ve sevinçler ebedi kalmaz,
Dolular boþalýr, boþlarsa dolmaz,
Hasreti içime sindiresim var.


Hayalim sýðmýyor, taþýp gidiyor,
Ömür gurbet elden boþa bitiyor,
Herkes sýlasýnda bayram ediyor,
Kalbimi ikiye böldüresim var.




Sabri Koca


Sosyal Medyada Paylaşın: