ÖLÜM DE GÜNEŞ GİBİ DOĞACAK RÜYALARIMDA...

Ülkümdü mavi ve aþk;
Ufkumda serildiðim bir devrimdi
Yaþamaya dair her iklimde sarýlý benim öznem
Bir de göðün titrek mazisinde sevdalý mabedim
Yarým aðýz mutluluða sunarken hükmü
Devrilen satýrlarda iþin ehli bir gölge
Kýyama durduðum varsa yoksa aþkýn hikmeti.

Savruk bir yenilgi olsa olsa matemin ön sözü
Devþirmek göðün de þu sesi
Ne zamanki donup kalsam zemherilerde…
Öykündüðüm mevsim, yalancý bahar
Adeta
Sefasýný sürdüðüm bilinmezin kayýp uyruðu
Gölgenin matemine serildiðim.

Kibirli bir lenduha olmalý satýrlarýn mezhebi
Ýki yakasý kavuþmayan bir cinnet bahçesine düþmüþlüðüm
Yol yorgunu düþlerin de kibirli tutanaðý içimde
Büyüyen zifiri karanlýk
Oysaki ben beyaza sevdalý bir yaralý kuþum.

Muhbir bir i mgeden çýkýp da yola
Derdimi tasamý saldýðým aþk mezarýnda
Kayýp iþte yüreðin asasý
Devrik de benim tümcelerim
Beynamaz bir i mge daha damýtýrken yalnýzlýðý
Sür-git benim sefaletim
Yasýna muadil bir kökten ayrýlmýþlýðým
Coðrafyasý varsa yoksa haþmetli bir ölüme baþ koymuþluðum…

Günün hikmetinde þaþalý bir bezginlik
Ve gecenin tema’sýnda sursuz bir þehir
Oysaki susuz olan benim bir de kayýp mealim
Devinip de imlerin tepesine yýðdýðý
Öfkeyi pýþpýþlarken gece
Bil ki ölüm de güneþ gibi doðacak rüyalarýmda.


Sosyal Medyada Paylaşın: