Senin adýn aþktý. Ve sen ne zaman bana gelsen, hangi mevsim olursa olsun, aþk kokardý bu þehir.
Senin adýn aþktý. Her geldiðinde gülerdi gülmeye mahrum kalan asýk yüzüm.
Sözlerin de sen gibiydi, aþk süzülürdü dudaklarýndan, kalbinden geçerdi söylediðin sözler.
Gözlerin farklý bakardý beni gördüðünde, sanki bir tek ben varmýþým gibi, etrafýndaki kalabalýklarda bulurdu beni.
Senin adýn aþktý. Teninde yaþatýrdýn baharý, bahar sen kokardý, güller sen kokardý.
Ellerinin sýcaklýðýnda ýsýnýrdý hasretinden üþüyen ellerim, bir tek seni sarardý kollarým, gözlerim bir tek sana bakardý benim.
Senin adýn aþktý, gözlerin derya ve ben o deryada kaybolmuþ yelkensiz bir sandal. Senin adýn aþktý sevgili; ben ise sana aþýk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ramazan Teke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.