Bu bir sihirdir diyorum her defasýnda bilemiyorum Bu son þiirdir bu aþk üstüne yazýlan Bir saray yaptým kendime içinde sen olan Beni aðlatýr gözlerindeki gam
Bu muydu gözlerin olmasaydý bu aþk olur muydu Onlar ki birer aydýnlýk penceredir ruhuma açýlan Bu aþk sarayýnda bir köleyim ben tutulan Aydýnlýk rüyalar görüyorum her akþam
Bu aþk sarayýnda gönül tahtýnda sen Ve karþýnda el pençe duran senin kölen olan ben Aydýnlýk doluyor ruhuma durmadan Bu bir aþk ýþýðýydý oradan yayýlan
Bir ömre sýðmaz senin bu sevdan Yorgun bakýþlarla beni süzerken sen Aþkla canlanýrsýn kahkaha atarak birden Ah sende bu duygular ne kadar kýrýlgan
Züleyha ben seni seviyorum ezelden Ben ki Yusuf’um zindanlarda unutulan Senden ayrý kalma korkusuyla yaþayan Sen de yaþýyorsun bu aþký haydi dayan
Sensin cilvelerinle bu aþký uzatan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.