Son dönemlerde kendimi okumayý býraktýðýmý fark etmiþtim artýk... Çocuktu yaþlý bedenim; Hassastý çiçekler gibi, Solmaya mahkûmdu vesselam. Derken o erik aðacý: ’Biraz da çýnar aðacýna uðra! Benim mevsimim öyle uzun ömürlü falan deðildir’ dedi. Ve devam etti: ’Býrak da erik erikliðini- çýnar da çýnarlýðýný yapsýn, Az müsaade et hele! Bil ki her canlýnýn tek bir sahibi vardýr- Her canlýnýn da görevi farklýdýr... Sen git de onu bul!’ dedi. Sýradandý besbelli erik aðacý; Çýnar aðacýna gönderdiðine göre, dedim içimden... O vakit yönelmiþtim ya kendime, Çocuktu yaþlý bedenim; Ne bilsindi okumayý filan... Oysa erik aðacýnýn yapraklarý bitmezmiþ... Ne bilsindi çiçeði- yemiþi; Kökünü saklayan o çýnar aðacý...
Meral Meri / Kendi Derinliðimin Ötesine Gittim /Bilisiz Yöneliþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meral Meri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.