ŞİİR İÇİMDE ŞEHİR BAŞUCUMDA...

Ulema düþlerin bekçisi
Zamanýn kanayan yarasýndan süzülen
Ýsli hüznün eremediði mertebe
Dokunaklý þiirlerde bir arpa boyu dahi
Yol alamadýðým külüstür hayat yolunda
Sorularýna muhatabým bilinmezin
Ve açýk yakasýnda þehrin
Dillenen ruhuma adaklar adýyorum.

Þehir eriyor içimde;
Þiir içimde þehir baþucumda
Ve yalnýzým, karadan bozma
Beyazýn tülüne vakýf bir perdeyim
Kanatlarýmda dolunay
Erirken hece hece
Yaftalanmýþ hacimsizliðinde zulmün
Ben sancýlanýyorum ansýzýn
Ölüm kokan ellerinde habis düþlerin.

Patavatsýz muhatabý bir sefil im’im
Diþlediðim her duygu kalýrken boðazýnda þiirin
Köhne bir lahit nazarýnda
Derdest edilmiþ yüreðin kalbura çýkmýþ minnetiyim
Doðasýnda vücut bulduðum asaletin
Densiz cümlelerime tuz ruhu döktüðüm
Semazen bir benliðin közüyüm.

Aþký anýp da geçmeden gün’üm
Bülbül olsam keþke dilinde içimdeki bezgin gül’ün.
Maviden bozma her aydýnlýða sahibim iþte
Oysaki tek sahibim Rabbime geçer benim nazým
Yüreðimin yongasý o yetim düþlerim.

Feri sönse de gecenin
Fettan bir gölgeden bile kýsa içimdeki feveran
Katýksýz hecelediðim dilimde hep gönül sesim
Aþka biat hücrelerimde
Kanamalý bir hikâyeyim nazarýnda âlemin.

Serden geçtiðim yardan geçtiðim…
En çok kendimden ve yarýndan geçtiðim…
Geçemediðim köprülerin ayaðýyým
Kýrýlan diz/e/lerin de tek tanýðý
Körebe sevdalar nadasa almýþken mutluluk dileklerini.

Kardýðým mevsimle içli dýþlý
Serptiðim her tohum nasýl ki içten içe dertli
Tutamadýðým dilimde
Sayýp döktüðüm mevsimlerde
Ýçimde raks eden hüznün ekimi
Etti beni yerimden yurdumdan
Ýrkildiðim hangi doðaüstü güç ki
Muteber bir ömrü ben ölüme yeðledim?
Toplayýn artýk içimi, dýþýmý
Sona varan bir lades derlediðim masalý da
Geçirirken zimmetine.


Sosyal Medyada Paylaşın: