SÜRGÜN Bir FİLİZDİ DİLİME SOKULAN

Neredesin biliyor musun
Her bahar tekrar uyanýyorsun
Her taraf karýþýk yastýk bir tarafta ve yorgan
ve ellerin sere serpe uzatmýþ sarmaþýklarýmý göðsünün ta üstüne,
Öyle uzanmýþ ki kalbim durgunluðuna
Bu sabah da ben oluyorum sayende
Dudaklarýn hatýrý da unutulmaz öpmelerim de boþuna deðil hani,
Ne zaman sana sokulsam bahar gibi cývýldýyor yuvasýnda kalbim
Öp beni
biliyorsun her þey dudaktan çýkar yürek de öyle
Bir o kadar sen kýrýlmýþ
Ama daha sürgün bir filizdi dilime sokulan
Beni öp ve açýk bir pencere beslesin suyunu dallarýnýn
Bilirsin o þehir güzel kokar sen varken
Deniz uyanýr çarpar sahillerine boþ sayfalarýn
Bilirsin dolmayan hiçbir hüzün bitirmez aþký
Bilirsin seni bekleyen bir haber var mutlu ellerimde
Bilirsin senden gitmeden geldi her son baþa dönüp
Sen kucaðýmda açan bir sümbül
Dudaðý çatlatan bir sürgün
Ayýlt bu baygýn ruhuma serpilmiþ hülyalarý
Bu þehir senin arkanda hala beni bekliyor
Bilirsin eller deðerse kendi ellerine sahip
Vermiþtir artýk bedelini kaderine


Sosyal Medyada Paylaşın: