İçimdeki Kayıplar

Ýçimdeki Kayýplar..

Ýnsan kendi özünden
Kayýp düþerken yitirdi
Yarýna dair sevdasýný!
Söz usulca kýrýldý
Dil kendine küstü
Notalar perdelerde paslandý
Ondandýr yarýnlardan uzak kaldý
Dudaðýmda ezgisini kaybeden türkü.

Gün doðumuyla
Sabaha tazelenirken acýlar
Akþamdan kalma ekmek gibi
Bayat türküler çalýnýr oldu
Basý boþ serseri sokaklarda!
Yokluðuna dala çýka hürriyet!
Ki özlemin vuruyor yüzüme
Yataðýmda zincirleri kýrýp
Ýnatla aþkla sana yürür hasretle
Dudagýmda ezgisini kaybeden türkü


Özgürlük denizine
Yelken açtý içimdeki cocuk
Kýyýlarda telaþla uçuþan kuþlar
Dallarýnda kuslarý aðýrlayan çýnar
Çýnarýn dibinde abihayat pýnar
Her þey sana benziyor gökyüzünde
Özgürlüðe kollarýný açmýþ
Gayrý seni bekler bizim daðlar...
Dudaðýmda ezgisini kaybeden türkü.

Sensizlige yorgun düþtü
Ýçimdeki umut aðacýnýn gövdesi
Oysa ne fýrtýnalar gördü yýlmadý
Nice Ýskencelere direndi.
Foca’dan gaziemir’e bu öykü
Bakýrköy de gece nöbeti
Gönül kýyýlarý yaðmada
Hayallerimi acýtýyor yokluðun
Yüzüme vurup duran yaðmur
Ve hala asýlý kaldý sensizlige
Dudaðýmda ezgisini kaybeden türkü.


Abdullah Oral..

Sosyal Medyada Paylaşın: