Uzak Yarınlar

Uzak Yarýnlar

Uykulu þehri sessizce býraktým pencereme
Gecenin yüzü yoktu, kayýptý gözlerim
Dar aðacý sallanýyordu dar sokaklarda
Ýntihar eyleminde içimdeki çocuk
Tütün yok, su bile içmiyordum artýk..

Ellerimde gün çiçekleri açarken
Kömür karasý bir hüzünle karýþtým geceye
Oysa gecenin hayata ekildiði saatlerde
Renksiz daðýnýk yüzümde, delirmenin tadý!
Ki hala umuda çiçek açýyordu yüreðim…

Týrnaklarýmla yýrtmak geçiyordu içimden!
Kendi infazýmý verdiðim sokaklarý,
Özlem çatlaðý topraklarýma acý ekilmiþ
Gece en sensiz yerinden kanýyor
Þimdi savrulmak vardý kavgalarýmda..

Deliliðimin davullar çalýyordu uzak düðünlerde
Yeni hayaller kuruyordum gelen günlere,
Çocuklarýn açlýkla vurulmadan yaþadýðý bir dünya
Ki satýlmýþý, Yargýç çoktan vermiþ infazýmý
Tenimde kýzýl bir sevda yangýný, dipsiz uzak yarýnlara…

Abdullah Oral..
Sosyal Medyada Paylaşın: