GÜLMEYİ ÇOK ÖZLEDİM, AZİZİM...
Yorgun yýldýzlar yaftalandýkça
Teþhir edecek içindeki kini iblis.
Þimdi kuytulara süzülen bir ýþýk olmak vardý, azizim
Belki de dar cepheli bir pencere önüne
Tünemiþken gecenin kürü.
Ah’lar sayýklýyor ölümsüz kral
Sonlar derliyor yufka yürekli yaþlý kadýn.
Patavatsýz tüm þiirler yazýlmayý bekleyen
Birer birer irkilen her biri öðütlerin
Tasfiye olmuþ bir yüküm gibi adeta
Tensiye edilesi o duraðan yýllar
Günde beþ vakit de yetmez hani
Söz konusu oldu mu alnýnýn kiri.
Þýk bir döpiyes adeta martavalýn kralý bir hýçkýrýk
Göðün tentesinde tepinen ay yüzlü
Þen kadýn içinde yorgunluðu yýllarýn
Bir de eðri büðrü aykýrýlýðý hüznün…
Var ya, diyesi var her birinin
Tütün tadýnda mazi
Göreceli bir yürekle severken için için.
Sanrýlarýn tabu sayýldýðý
Aþkýn kýyýlarýnda solan bir çiçek gibi
Ýçimin öksüzlüðü
Her yetim þiirde arýnýp dünden
Kovuþturup ölümü
Sürgün bildiðim acýlý günden.
Metanet yüklendim, azizim:
Hani, gözlerine meftun olduðum kara geceden
Çaldýðým sazýn kopuk tellerinde fink atan notalar gibi
Derli toplu bir ölümü mü müjdeleyen
Aþkýn nazireler sunduðu özlemin de
Derdest yüzünde biten bir sevi dilinde
Serpildiðim cennetin arka bahçesi
Oysaki dünya iþlerine düþtüm ben de her ölümlü gibi.
Sýrýtan bir satýrý alsam ve yaysam sedire;
Sonrasý muðlâk bir yürekte
Sevilmediðine delalet iþte
Varlýðýn her zerresi.
Aþký da mý azýða aldýlar, azizim?
Görüp göreceðim þunca dirliði
Sýðdýramadan mevsime
Boyutlar aþtýðým günü birlik hayatýn
Kapanmayan illet perdesi
Ne zamanki gece devinse
Ýsinde karanlýðýn, bir satýra daha bal döküp
Yaladýðým her içli i mgeyi
Sezerken bir hurafe niyetine.
Sevmek için de çok geç deðil,
Diyenlerin yalancýsýyým:
Azýcýk meftun yüreðin közünde elediðim þiirler
Yazmayý durduramadýðým gün ve gece.
Bayat tadý iþte hayatýn
Geçimsiz benliðimde süre gelen o coþku
Makberin telaþýnda ertelediðim her erken ölüm
Þairin demlendiði çok mu gereksiz bir hüzün?
Mavi yakalý elbisem
Ve ben bir kuþ ürkekliðinde süzüldüðüm yürek yürek
Yýldýzlarý kovdum geceden
Açmayý da unutan bir gül’üm iþte:
Ýzbelerin tefekkürü
Aþkýn da tevekkülüne su niyetine serptiðim köküme
Ýliþmesin sakýn ha hiç kimse.
Gizli saklý benim gülüþlerim
Utancýmdan tenimde gezinen pembenin
Nimetine bandýðým gönül yaþým
Belki de askýya aldýðým yas’ýn bir sunumuyum
Gülmeyi hiç bu kadar derinden özlememiþtim, azizim.
Bir selamýn bile yettiðine kefilim;
Aþkýn haþmeti zaten yüreðimi saran þiirlerimin de
Temennisi gülüp de geçenlere toz konduramadýðým
Sözüm ona bir þahikanýn dilinde ufkuma dönük matemin
Esrikli yolcusuyum
Muteber gölgemle didindiðim hayat denen teranenin
En hýrçýn sevdalýsýyým belki hele ki izini sürdüðüm
Sevda masallarýnda kýrýlan yüreðime de taziyeler sunun
Meleklerin saðdýcý benim her temennim
Yeter ki dokunmasýnlar özüme.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.