Hep özlemlerinde yaþýyorum.
Ya baharý bekleyen çiçekler,
Ya da fýrtýna sonrasý bir saðanak,
Saðanak sonrasý ebemkuþaðý gibi,
Hep özlemlerimdesin,renk renk...
Ne kadar boþ versem hayata,
Seni kaybediyorum.
Boþ bir çerçevede asýlý hayalin,
Kalabalýklarda kaybetmiþ gibi,
Saða sola koþturuyorum...
Savurunca duygularýmý rüzgara
Sensiz çaresizliðime acýyorum.
Öç alýrcasýna savaþýyorum anýlarla,
Ýniþli,çýkýþlý yollara lanet okuyorum,
Önüme çýkan tüm engelleri yýkýyor,
Acý tebessümler fýrlatýyorum,
Tüm kýskanç kelimelere...
Farkýna varmadan kýrýyorum seni,
Hatta tüm sevdiklerimi,
Sahte kalabalýklarý,sahte dostluklarýn.
Sesini kýsýyorum,acýmasýzca!
Tek tek,ellerimle boðuyorum.
Biliyorum ki,gönül sevdiðine akar,
Biliyorum ki aþk sýnýr tanýmaz,
Biliyorum ki aþk okyonuslar gibi derin
Ve ben! ...
Bizde saklý duygularýn avuntusundayým...
Göz bebeklerimden düþüyorsun,
Uçup gidiyorsun yüreðimde yer etmeden,
Yaban sevdalarýn rüzgarlarýna,
Belki yeni aþklara pupa yelken.
Deniz ötesi diyarlarda buluyorum seni,
Endülüs’te bir Ýspanyol kahvesinde,
Yüksek sesli þarkýlardasýn çýðlýk çýðlýða,
Dans ediyorsun çýlgýnca,
Maðrur ve aðýrbaþlý...
Topuk seslerin karýþýyor alkýþlara,
Sanki,sanki....
Yüreðimi eziyorsun acýmasýzca! ....
hande
02.05.2008,cuma
çengelköy/ÝSTANBUL
Hande Haghgoui
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.