Kayıp şiir

Bu, karý erimiþ daðlarýn topraklarýnda açan ilk çiçek
Bu, henüz kahpelikle tanýþmamýþ aþiyandan çýkan yavru bir kuþ
Bu, sýrtýna onlarca hançer saplanmýþ aþýkta dik duruþ
Bu, alýn terinden geriye kalan üç kuruþ

Bu, yanan can mýydý?
Canýmýzda baþka can mý vardý da ölemiyorduk?
Yoksa saflýðýmýzdan dolayý mý göremiyorduk?
Her yanlýþ sevdada tökezledik.
“Sensiz yapamam” deyip gittiler
Ýnan doðruyu çok özledik

Uzun yollarýn karanlýk tarifi var elimde
Kayýp bir þiiri arýyorum
Hani erkek çok seviyorum demiþ de kadýn sýmsýký boynuna sarýlmýþ
Gördünüz mü buralarda?
Yoksa sizin bildiðiniz hikâyeler de mi ayný
Yine mi sevilen sevene darýlmýþ!

Yahu nasýl olur!
Hani baþkentiydi sevdalar yüreklerinin?
Kim istila etti, kim sildi haritadan
Karþýlýðý olmayacak mý emeklerinin?
Derlerdi ki büyüklerimiz, “Aþkta gurur olmaz.
Ýster kar yaðsýn, ister zemheri dayansýn kapýsýna…
Seviyorsa yüreðindeki gelincikler solmaz.”

Ýþte bak “Kime sorsan gösterir” dedikleri yerdeyim
Mecnun’unu kaybedeli çok olmuþ
Adý Leyla tüm çýkmaz sokaklarýn
Neredeyim?

Gebe midir yalnýzlýklara masumiyet
Vurulamýyorsa kimsenin gözüne kaþýna?
Her lokmada boðazýna dizilirken
“Darýsý baþýna” dedikleri mutluluklarýn sessiz aþýna?
Kimin suçu
Haciz koymuþsa gidenler gözyaþýna?
Yeniyi tanýmak cehennem!
Herkes eski sevdasýna aþina…

Bakmayýn siz benim sessiz telaþýma
Kayýp bir þiiri arýyorum tek baþýma
Yola çýkarken on sekizdim
Bugün girdim yüz yaþýma!
Sosyal Medyada Paylaşın: