MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BOŞ VER GİTSİN ÖMRÜMDEN BİR YAPRAK DAHA...
Gülüm Çamlısoy

BOŞ VER GİTSİN ÖMRÜMDEN BİR YAPRAK DAHA...




Mavi’nin teninde ölü bir yangýným;
Ýklimin birinde cefayý yüklendiðim atlas yorganým.
Ýþimin ehli bir sevdayým:
Yana yakýla sevmenin meali de saklý tutmak iken
Ýsmin dualarýmda…

Alýp da vermeyi unuttuðum nefesin boz dumanýyým.
Öykündüðüm kadar ölmeyi dilediðim
Bir kuyunun dibinde devinen
Ölümlü bedenim.
Aþkýn asasý kör kütük tek hece
Sefasýný sürdüðüm
Yorgun teknenin kýrýk kanadýyým
Ýçimde çok ulvi bir özlem
Adýný aþka b/andýðým bir sarkýt adeta
Damlayan yüreðimin de mezarý, her tuþ olduðunda
Mevsim…
Zaaflarýmýn Tanrýsý illa ki piþmanlýk
Yeminimi bozduðum kayýp sükûnet.

Bir matemin meltemiyim
Ýsli ruhumda saklý sanrýlar
Fiþeklenen günbegün kayýp kelam
Ne zamanki dalsam hülyalara
Koruyucu meleklerimin de saklý tuttuðu duasýyla
Epriyen azametin kör tanýðýyým.

Biteviye yuhalanan bir mecra
Dolduruþa gelen cehaletin azasý
Anmalarýn meali kayýp bir tecelli
Vuku bulan rahmetin indinde
Adam boyu nice söylem
Ýkircikli mizaçlarýn topa tuttuðu
Sefil bir hazan kuytumda kundaklanan
Kâbuslarýn ifriti de bela yüklü o kaynayan kazan
Devingen rahmetin kara tahtasý
Elimde meram
Sardýkça hayata baþa çýkmak adýna
Köhne esintide ruhu duymaz iken cihanýn
Tek seferde kat ettiðim yýllýk mizan.

Þimdimi öðütledim dünüme;
Yarýnýn mizanseni belki de þakýyan bir þakayýk
Ýri damlalar indikçe ruhumdan
Kara zemin; afakî sürgün
Oysaki meylettiðim sadece ilkbahar.
Kolaysa tut elimden
Hakkýmý çoktan helal ettim ben madem evrene
Ölümü mü neþeyi mi hak ettim,
Varsýn demlensin mevsim ayaklarýmda salladýðým
Çocuk ruhumla iþtigal þu sefil mizaçlý bahar
Eprimeden içimdeki isyan.

Boþ ver gitsin ömrümden bir yaprak daha
Salýndýðým deðil ait olduðum o kökü sende düþlerin
Tininde aþkla yangýna durduðum
Her ezan vakti þekillenen bir mizansen
Yarýna dair uzandýðým umudun rahlesinde
Kozamda saklý feveran
Duyulmazlýðýn sancýsý ayan beyan
Yeter ki susalým anbean.
Sökmeden þafak içimdeki aþka biat
Bir surede daha çözülen diz(e)lerin kanadýðý
Ne gerçek ne yalan.

Özrümle yüklü bir özneyim
Kayýplarýmýn da mizacý yorgun suretim
Azýða aldýðým her ölü günü armaðan ettiðim
Bilinmezin sönen ferinde
Benden baþka bir ben daha saklý iken içimde
Varsýn çözüleyim k/özümde.


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.