Sahte yüzler görünce ümidimi yitirdim, Geceyle gündüz gibi ayrýldým yavaþ, yavaþ. Bütün cemreler düþtü, karakýþý bitirdim, Güneþ görmüþ buz gibi kýrýldým yavaþ, yavaþ.
Nasýl affedeyim ki düþmanlýk edenleri, Boþuna beklemiþim terk edip gidenleri, Ruhlarý çoktan ölmüþ, yaþýyor bedenleri, Vefasýz çýkanlara darýldým yavaþ, yavaþ.
Her türlü ýstýrabýn baktýrdýlar tadýna, Aþamadým engeli, çýkamadým katýna, Beklentim de kalmadý iyi þeyler adýna, Asýrlýk çýnar gibi yarýldým yavaþ, yavaþ.
Çýktýðýmýz bu yolda yapayalnýz kalýnca, Fazla dayanamadým engeller çoðalýnca, Buza dönmüþ simalar ateþimi alýnca, Ayrýlýðýn harcýna karýldým yavaþ, yavaþ.
Deva diye uzattýn, sundun zehir tasýný, Telafi edemedin o günün hatasýný, Bin parçaya ayýrdýn gönül pýrlantasýný, Bembeyaz kefenlere sarýldým yavaþ, yavaþ.
Sabri Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabri Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.